Istraživači su prikupili podatke o infrastrukturi koja služi kao podrška „Tvrđavi Evropi“.
Nova studija o „Tvrđavi Evropi“ otkrila je da su od pada Berlinskog zida, zemlje Evropske unije izgradile više od 1.000 kilometara novog zida.
Istraživači koji se bave temom migracija prikupili su podatke o infrastrukturi koja je izgrađena kako bi se spriječio dolazak migranata u Evropu te su utvrdili da su u Evropi tokom devedesetih postojala samo dva zida dok ih 2017. godine ima 15.
Deset od 28 zemalja članica EU, na području od Španije do Latvije, je na svojim granicama izgradilo zidove, a izuzetan porast u gradnji zabilježen je tokom 2015. godine – kada je nastupila panika zbog sve većeg priliva migranata – tako da je te godine izgrađeno sedam novih zidova.
Uprkos činjenici da je ove godine u Evropi obilježen trenutak u kojem je period nakon pada Berlinskog zida duži od perioda njegovog postojanja, odnosno Evropa duže živi bez Berlinskog zida nego što je živjela s njim, evropske zemlje su u međuvremenu izgradile zidove čija je ukupna dužina jednaka dužini šest Berlinskih zidova. U većini slučajeva, namjera je da se putem zida spriječi ulazak migranata koji nemaju osobne dokumente i koji bi u evropskim zemljama tražili izbjeglički status.
Gradnja ovih zidova također je išla uporedo s usponom ksenofobnih političkih stranaka širom evropskog kontinenta, a 10 od 28 takvih stranaka osvojilo je više od pola miliona glasova na izborima održanim od 2010. godine naovamo.
“Povijest evropskog kontinenta pokazuje da gradnja zidova kao odgovor na političke ili socijalne probleme ima neprihvatljivo visoku cijenu po slobodu i ljudska prava”, kaže Nick Buxton, istraživač pri Transnational Instituteu i urednik izvještaja.
“U konačnici, gradnja ovih zidova šteti onima koji ih grade jer od njihovih zemalja pravi tvrđave u kojima niko ne želi živjeti. Umjesto što gradi zidove, Evropa bi trebala uložiti napore i sredstva u zaustavljanje ratova i siromaštva koji su glavni uzroci migracija.”
Desetine hiljada ljudi umrlo je pokušavajući migrirati u Evropu, a neke procjene iz juna mjeseca ove godine kažu da je taj broj veći od 34.000 ljudi, računajući podatke od osnivanja EU, odnosno od 1993. godine. Tokom 2017. godine zabilježeno je ukupno 3.915 smrtnih slučajeva.
Izvještaj se bavio i EU operacijama spašavanja migranata na moru, a EU ih je imala ukupno osam, od kojih je sedam provela agencija EU za granice Frontex.
Istraživanje je pokazalo da niti jedna od ovih operacija, a sve su se provodile na Sredozemnom moru, nije kao svoj osnovni cilj imala spašavanje ljudskih života, nego su sve imale za cilj “eliminiranje stope kriminaliteta na graničnim područjima i usporavanje dolaska raseljenih osoba.”
Samo jedna od ovih operacija – Mare Nostrum – koju je provela italijanska vlada, kao dio flote imala je i predstavnike humanitarnih organizacija. U međuvremenu je ova operacija ukinuta i zamijenjena Frontexovom operacijom pod nazivom Triton, s manjim budžetom.
“Ovakvim mjerama se izbjeglice i raseljene osobe tretiraju kao da su kriminalci”, kaže Ainhoa Ruiz Benedicto, koja radi kao istraživač pri Delàs centru i koautorica je ovog izvještaja.
Na sjednici Evropskog vijeća u junu, nevladin sektor je optužio lidere zemalja EU da “namjerno dopuštaju da ove ugrožene kategorije ostanu zatočene u Libiji ili ih osuđuju na smrt na moru”, nakon što je Vijeće podržalo stav italijanske populističke Vlade i osudilo brodove koji provode spasilačke operacije na moru.