Predugo je Republika Srpska u potrazi za inherentnim istorijskim revizionizmom i novim pravcima razvoja poreskog fiskalizma da bi njena turistička ponuda skrenula s tog kursa. O tom su se ovog mjeseca brinuli Dražen Vrhovac, poslanik Saveza nezavisnih socijaldemokrata i Ognjen Bodiroga, poslanik Srpske demokratske stranke u Narodnoj skupštini Republike Srpke. Tokom rasprave o izmjenama i dopunama zakona o turizmu dvojica narodnih poslanika izložili su konkretne akcije koje moraju biti provedene da bi turistička ponuda bosanskohercegovačkog entiteta privukla veći broj turista iz zemlje i inostranstva.
Šta misli bivši direktor Investiciono-razvojne banke Republike Srpske, sada poslanik SNSD-a u NSRS? Neophodno je suziti površinu Nacionalnog parka Kozara ili napraviti „džepove“ u nacionalnom parku i odrediti lokacije na kojima će se graditi smještajni i turistički kapaciteti.
„Na moja pitanja zašto ne omogućimo gradnju smještajnih kapaciteta za turiste dobijao sam odgovor: ne može, to je nacionalni park. Ja mislim da može. Nacionalni park OK, ali nacionalni park kao kočnica razvoja ne. Da li ćemo mi ići u pravcu sužavanja prostora u nacionalnom parku na način da dozvolimo gradnju smještajnih kapaciteta, jer današnji turista koji skija želi da iz hotela izađe na stazu ili da je što bliže stazi, a ne da gradimo na Benkovcu koji je 3 kilometra dalek, pa da se autobusima dolazi do ski staza…“, kaže Dražen Vrhovac, poslanik SNSD-a.
Prema njegovim riječima, već je spreman novi Regulacioni plan kojim se omogućava domaćim i međunarodnim investitorima da „grade i razvijaju“ ovo područje. „Ubijeđen sam da Kozara može da pokrene cijeli ovaj kraj. Ja ću istrajati na tome“, zaključuje Vrhovac.
Na ovo izlaganje narodnog poslanika reagovao je Centar za životnu sredinu. „Prijedlog da se omogući gradnja smještajnih kapaciteta u okviru samog memorijalnog kompleksa Mrakovica i tako izmijeni kulturno-istorijsko nasljeđe čitave regije, iz razloga da turisti koji skijaju imaju komociju da iz hotela izađu na ski-stazu je, u najmanju ruku, sramotan i pokazuje nepoznavanje i nepoštovanje ne samo prirodnog i kulturnog nasljeđa Mrakovice, već i čitave Kozare”, poručuju iz Centra za životnu sredinu.
Prema njihovom mišljenju, komocija turista ni u kom slučaju ne bi smjela biti prioritet u odnosu na zaštitu prirodnog i kulturno-istorijskog nasljeđa.
“Narodni poslanik spomenuo je i ‘administrativne barijere koje ograničavaju gradnju u okviru Nacionalnog parka’. Pod ovim ‘administrativnim barijerama’ misli se na Zakon o nacionalnim parkovima, Zakon o nacionalnom parku Kozara te na strateške dokumente kojima se omogućava zaštita ovog područja od narušavanja njegovih vrijednosti i koji upravo imaju za cilj da zaštite nacionalni park od samovoljnog uništavanja pojedinaca. Naposljetku, podsjećamo da su nacionalni parkovi, u zakonskom smislu te riječi, područja posebnih prirodnih vrijednosti i svojstava od ekološkog, naučnog, kulturnog, istorijskog, obrazovnog, zdravstveno-rekreativnog i turističkog značaja, te područja koja karakteriše prisustvo reprezentativnih bioloških, geomorfoloških, geoloških i hidroloških pojava i procesa, staništa i vrsta od posebnog značaja, i pripadajućih kulturno-istorijskih vrijednosti”, navodi se u saopštenju Centra za životnu sredinu.
Umjesto zaustavljanja prijedloga za sužavanje Nacionalnog parka „Kozara“ zbog izgradnje smještajnih kapaciteta, opozicija u Narodnoj skupštini RS bez ikakve reakcije na ovaj prijedlog ima sasvim drugi zahtjev: jednak tretman četnika i partizana kao dva narodno-oslobodilačka pokreta (sic!) u Muzeju Bitke na Sutjesci.
Narodni poslanik Ognjen Bodiroga iz SDS-a smatra da je velika bruka i da je neprihvatljivo da Muzej Bitke na Sutjesci koji je pod upravom Nacionalnog parka Sutjeska odnosno Vlade Republike Srpske prikazuje četnike kao saradnike okupatora, poput ustaša.
„Po zvaničnom stavu srpske istoriografije, četnici su bili organizacija jednog od dva narodno-oslobodilačka pokreta, jedni su bili partizani, jedni četnici i dosta nam je više te komunističke i Titine propagande i partizanskih filmova. Bitka na Sutjesci je bila Operacija Švarc, gdje je u suštini prava uloga Nijemaca bila da istrijebi četnike, gdje su Pavle Đurišić i Nikola Bojović uhapšeni. I dosta je da se mi ovdje pokoravamo svakakvim nacijama koji nam daju etiketu ovu ili onu“, rekao je Bodiroga.
Prema mišljenju narodnog poslanika Bodiroge, srpski narod je ponosan narod zahvaljujući kome su ostali narodi i dobili slobodu, a sve ostale nacije i državu zahvaljujući – eto – „gluposti“ srpskog naroda.
„Tražim od istoričara sa fakulteta na Palama i Banjaluci, hoću da se postavka Muzeja nacionalnog parka promijeni i da se četnici ne stavljaju u isti koš sa ustašama, kad to nisu. Srbi su činili najveći broj i u partizanima i u četnicima i zahvaljujući Srbima oslobođeni su i ostali narodi. Nema tu šta da se priča”, rekao je Bodiroga tokom svog izlaganja.
Na izlaganje Ognjena Bodiroge još uvijek nema reakcija drugih poslaničkih klubova u skupštini, ni pozicije ni opozicije.
Predugo je istorijski revizionizam drugo ime za bosanskohercegovački entitet Republika Srpska da se ovaj prijedlog poslanika Bodiroge ne bi tretirao kao dopuna falsifikovanja istorije, glavnog proizvoda klijentelističkog popnacionalizma „srpskog sveta“. Činjenica da reakcija na ovu retoriku nema u Republici Srpskoj nije dio medijskog inžinjeringa, cenzure reakcije na ovu retoriku, već činjenica mnogo ozbiljnijeg konstruisanog realiteta. Kao u narativu poslanika Bodiroge, izjednačavanje četnika i partizana kao dva oslobodilačka pokreta okosnica je paradigme tzv. „srpskog sveta“, kao i narativ da su – ponovimo riječi poslanika Bodiroge – svi drugi narodi u bivšoj Jugoslaviji formirali svoje nacionalne države isključivo zahvaljujući „glupostima srpskog naroda“.
Opasan stav i revizionistička retorika jedan su od ključnih elemenata totalne nulifikacije države, negiranja države kao entiteta brige o stanovništvu i životnoj sredini. Dio te fatalne konstrukcije realiteta su i ova dva izlaganja narodnih poslanika, i jedno i drugo, kao primjer paradigme na kojoj počiva ideja takozvanog „srpskog sveta“, a to je bjesomučna eksploatcija stanovništva i životne sredine. Kao doktrina šoka usljed frekventnog opticaja istorijskog revizionizma i falsikovanja istorije, u servilnom kvislinškom odnosu negacije antifašističkih vrijednosti i liberalne demokratije.
Ali, ko će prekinuti ove diskusije u Narodnoj skupštini Republike Srpske? Da neće možda predsjednik, dr Nenad Stevandić, čovjek koga u svojim ratnim dnevnicima kao vinovnika srpskog oslobodilačkog pokreta i rukovodioca srpskih odbrambenih snaga spominje i Ratko Mladić, ratni general presuđen za genocid pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju? Da neće slučajno ovakvim prijedlozima stati u kraj aktuelna Vlada Republike Srpske, čiji je predsjednik Radovan Višković, čovjek koga svjedoci genocida u Srebrenici prepoznaju kao jednog od organizatora transporta u egzekuciju zločina protiv čovječnosti, masovnih ubistava i asanacije genocida?
Nije li taj imunitet neodgovornosti baš onaj imunitet na koji se pozivaju i ova dva narodna poslanika samoproglašene devetojanuarske diktature u svojim bjesomučnim idejama koje slobodno i bez ikakve odgovornosti žele provesti?