Fotografisani imaju maske na licu iz tri razloga.
Ima tomu već skoro dvadeset godina, kako sam uradio fotografsku studiju “9/11”, koja je imala za cilj uspostaviti paralelu između tragičnih događaja u Njujorku i perioda opsade Sarajeva 1992-1996. Studija se sastoji od fotografskih triptih portreta jedanaest parova blizanaca, građana Sarajeva, koji su živjeli pod opsadom i preživjeli njen pakao. Dva para nisu preživjela cijela, pa iz toga proizlazi i naziv studije “9/11”, koji također aludira na datum tragičnog napada na tornjeve WTC-a u Njujorku.
Fotografisani imaju maske na licu iz tri razloga: prvi je bio omaž građanima Njujorka, koji su nosili iste maske zbog izlaganja toksičnom dimu i pepelu tokom devetomjesečnog čišćenja “Ground Zero” kao mjesta udara, drugi razlog je što neki od blizanaca danas uopšte ne liče, pa tako sa maskama, tu istovjetnost nalazimo u očima i naravno, posljednji razlog je bio vid zaštite, da se ostane čist, nevin, nakon svog tog užasa, našeg i njihovog.
Ovih trideset fotografija je napravljeno na lokacijama koje imaju duboko značenje kroz moja tri sarajevska života, prije, tokom i poslije opsade Sarajeva (Obala, Markale, Stadion Grbavica, Radio Zid, “teta razapeta”, itd.), no skoro dvije decenije od premijerne postavke na Akademiji likovnih umjetnosti u Sarajevu, ova nažalost, predskazujuća i naslućujuća fotografska serija, dobila je i drugu tragičnu paralelu između ova dva grada.
Što je poražavajuće, zaštitne maske na licu koje su portretisani nosili kao omaž Njujorčanima, danas (dok su silom prilika i primorani), mogu zajedno sa svim ostalim sugrađanima nositi kao omaž vlastitom habitatu koji je zbog zagađenosti zraka doveden na ivicu prihvatljivih životnih standarda, ako su ti standardi, u “zlatnoj dolini”, uopće i postojali.
Nazdravlje!
