Obavezna lektira
Slike su ti žigosali na kožu, puštaju
crne tragove, kao vulkanski pepeo
koji plodnu zemlju daje, prekriva
rane i zasipa zapitana usta, slike
iz privatne zbirke, ovde groblje kitova
nasukanih na plaže, tamo prva strofa
iz pesme domorodaca, pustinja Gobi
koju je uzduž presecala crta između
pozajmljenog i prisvojenog brega,
kao reka koja teče pod mostom grudi i mimo
bolnih bradavica, uzalud zapenušano
kipi pod grlom, uzalud traži vezu
sa vremenom milosti i uspehom na premijeri,
samodopadljiva, kao nebo bez zvezda
i konkurenata, i dok budeš živa iz
izvora u školjki desnog uha curiće
i izlivaće se uvek iznova u levo,
kružeći po njivama mišića i preko uzbrdica
već blago izboranog obraza, koji obožavam
kao kip od tamnog meda, gladak,
sladak i veoma lepljiv, sklapa mi oči,
tvoje telo drhti, ničeg skrivenog više nema,
uzmi me, rado bih legao u korito i pokrio
se vodom koja teče u tvom ritmu disanja.